πρόσρησις, πρόρημα, προσηγορία. appellatio, denominatio, nuncupatio. Կոչումն. յորջորջումն.
Յարանուանք զըստ անուանն զառասութիւն ունին. ո՛րզան, ի քերականութենէն քերական։ Ձեւով առասութեան զայս ինչ նշանակել. (Արիստ. ստորոգ.։)
Դիւրայեղքն յախտիցն եւ դուզնամանակեանքն ոչ բաւականապէս ընձեռեն ումեք զառասութիւն. (Անյաղթ ստորոգ.։)
(Արարածք, կամ գիրք ծննդոց) կոչի եւ մակագրի լինելութիւն աշխարհիս, ի լինելութենէ առեալ զառասութիւնն։ Չէին արժանիք նմին առասութեան հասանել. եւ այլն. (Փիլ. իմաստն.։)
Քաղցրութիւն ունելով՝ մեղր ընկալաւ առասութիւն. (Պղատ. տիմ.։)
Մերթ իբ Առասացութիւն. ասացուած. բան. ճառ.
Շարամանել բանս յիւրումն աստուածային առասութեան։ Այսոքիկ առաքելոյն առասութիւնք։ Իմով իսկ առասութեամբք արծարծեմք. (Մագ. ՟Ա. ՟Ե. ՟Զ։)
Կամ Բառ. ձայն նշանական.
Առասութեանն մասունք ոչինչ նշանակեն զատուցեալք ի միմեանց. (Անյաղթ պերիարմ.։)
Եթէ միայն պորփիւրի առասութիւնքն իցէ. (Մագ. ՟Է։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | առասութիւն | առասութիւնք |
| accusatif | առասութիւն | առասութիւնս |
| génitif | առասութեան | առասութեանց |
| locatif | առասութեան | առասութիւնս |
| datif | առասութեան | առասութեանց |
| ablatif | առասութենէ | առասութեանց |
| instrumental | առասութեամբ | առասութեամբք |