ruined, destroyed, desolated;
ruin, destruction;
demolition, dismantling overthrow;
waste, damage;
havock, devastation, desolation;
յ— դառնալ՝ լինել՝ մատնիլ, to be ruined, to decay, to be desolate;
յ— դարձուցանել, յ— անմարդի դնել, to ruin, to destroy, to ravage, to desolate, to harass, to infest.
ἕρημος desolatus Աւերեալ. եղծեալ. քանդեալ. անապատ. վերան, վիյրան, ավար, ավարէ, խարապ.
Տունդ իմ աւեր կայ, կամ աւեր է. (Անգ. ՟Ա. 4. 9։)
Աւեր երկիր խոպանացեալ։ Աւեր, անջուր, խոպանացեալ. (Երեմ. ՟Բ. 3։ ՟Ծ. 19։)
Ամենայն տեղի՝ աւեր եւ անապատ լիցի. (՟Գ. Մակ. ՟Գ. 19։)
ἑρήμωσις, ἑρημία desolatio Աւերումն. քանդումն. կործանումն.
Մերձ է աւեր նորա. (Ղկ. ՟Ի՟Ա. 20։)
Մի՛ տեսանել նոցա զաւեր Սուրբ եկեղեցեացն։ Աւեր աշխարհին ձերոյ ձեօք շինի. (Եղիշ. ՟Է. ՟Ը։)
Հուսկ յետին աւեր տաճարին երուսաղէմի։ Յորում եղեւ հուսկ յետին աւերն. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Աւերն եւ կործանումն նորա քեզ ոչ երեւի. (Եփր. համաբ.։)
Որ եւ նոքին իսկ (բանքն) աւերի նշանակքն. (Ոսկ. ես.։)
Յենովսայ մինչեւ յաւեր աշտարակին. (Ոսկիփոր.։)
Եւ Աւերակ. վիրանէ.
Իբրեւ էր բանակն յաւերս քաղաքին զարեհաւանի. (Բուզ. ՟Դ. 58։)
ՅԱՒԵՐ ԴԱՐՁՈՒՑԱՆԵԼ. այսինքն Աւերել, կամ աւերակ անպատ կացուցանել. եբր. խարէպպա. թ. արապ էթմէք
Զքաղաքս քո յաւեր դարձուցից. (Եզեկ. ՟Լ՟Ե. 4։)
Զյոլով մասն աշխարհիս յաւեր դարձուցանէր. (Խոր ՟Բ. 73։)
ՅԱՒԵՐ ԴԱՌՆԱԼ, ԼԻՆԵԼ, ՄԱՏՆԻԼ. այսինքն Աւերիլ.
Եթէ եղիցին տունք բազումք, սակայն յաւեր դարձցին. (Ես. ՟Ե. 9։)
Զիա՛րդ եղեր յաւեր յանկարծակի. (Սղ. ՟Հ՟Բ. 19։)
Եղեն յաւեր եւ յանապատ. (Երեմ. ՟Խ՟Դ. 6։)
Եկեղեցիք մատնին յաւեր. (Փարպ.։)