Երկրորդ, աց

adj.

δεύτερος secundus, alter Զկնի առաջնոյն յաջորդն կամ յետինն. վերջինն յերկուց. միւսն.

Օր երկրորդ։ Անուն գետոյն երկրորդի գեհովն։ Յերկրորդ ամին։ Յերկրորդում աւուր։ Երկրորդի խառնուածոյն։ Հանդերձ երիտասարդաւն երկրորդաւ։ Երկրորդք չուեսցեն». այսինքն յերկրորդ կարգի, եւ այլն։

Երկրորդիցն ի ձեռն առաջնոցն. (Դիոն.։)

Երկրորդաց ... երկրորդի. (Շ. հրեշտ.։)

ԵՐԿՐՈՐԴ. δεύτερος posterior իբր Յետնորդ, յետնեալ.

Պակասութիւնք՝ ունակութեանց երկրորդք են. (Կիւրղ. գանձ.։)

Զիա՞րդ երկրորդ համարեալ զանունն քրիստոսի ... նախնեօք հեթանոսօքն պարծիք. (Լմբ. ատ.։)

ԵՐԿՐՈՐԴ. որպէս Երկրորդական, եւ հետագայ. δευτέριος, δευτεραῖος secundarius

Երկրորդաց սա հասցէ. բայց սակայն երկրորդքն եւ նոքա մեծամեծք են։ Անձին իւրում ետ զնախնեացն պտուղս, եւ զաստուած ամբարշտաբար երկրորդաց արժանի արար։ Որք ոչ կարեն զառաջինսն նահատակութեանցն առնուլ, երկրորդիցն արժանի լինին։ Առաջնոցն ախտք՝ երկրորդիցն են պարկեշտ ողջամտութեան պահպանութիւնք. (Փիլ.։)

ԵՐԿՐՈՐԴ. որպէս Փոխանորդ.

Դու թագաւորեսցես ի վերայ իսրայելի, եւ ես եղէց քո երկրորդ։ Կացոյց զնոսա երկրորդ իւր։ Երկրորդ յաթոռն դարեհի։ Երկրորդ յաթոռ իմ նստջի՛ք. (՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Գ. 17։ Տոբ. ՟Ա. 25։ ՟Ա. Եզր. ՟Գ. 7։ ՟Դ. 42։)

s.

ԵՐԿՐՈՐԴՔ. գ. որպէս Երկրորդ անգամ ամուսնացեալք.

Երկրորդացն, եւ ցայլն. (Կանոն.։)

cf. Երկրորդանք։

adv.

ԵՐԿՐՈՐԴ. մ. δεύτερον, δευτέρως secundo Յետ առաջնոյն. միւս եւս. յետոյ. ապա.

Նախ զառաքեալս, երկրորդ զմարգարէս. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Բ. 28։)

cf. Երկիր։

adv.

ԵՐԿՐՈՐԴ ԱՆԳԱՄ. մ. τὸ δεύτερον secundo, secunda vice Յերկրորդումն նուագի. միւսանգամ.

Եւ երեւեցաւ տէր սողոմոնի երկրորդ անգամ. (՟Գ. Թագ. ՟Ե. 2։)

Եւ եղեւ բան տեառն առ երեմիա երկրորդ անգամ. (Երեմ. ՟Լ՟Դ. 4։)

Կամ իբրեւ Երկրորդ. միւս եւս. եւ Դարձեալ. մէյմալ

Զհետ այնորիկ զոր ընտրեաց տէր, երթայց ... եւ երկրորդ անգամ՝ ո՞ւմ ծառայիցեմ ես, ո՞չ ապաքէն առաջի որդւոյ նորա. (՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Զ. 19։)

Առաջին, զի ... երկրորդ անգամ, վասն զի ... երիր եւ այլն. (Փիլ. ել. ՟Ա. 17։)

Նախ ... երկրորդ անգամ. (Եզնիկ.։)

Յաղագս երկրորդ անգամնոյն կտակարանացն. (Արշ.) իմա՛ անուն կրկին հոլովեալ. իբր ռմկ. երկրորդ անգամինին։