ՏԱՐԱՇԽԱՐՀԱԿԱՆ ՏԱՐԱՇԽԱՐՀԵԱՅ ՏԱՐԱՇԽԱՐՀԻԿ. ἁποδημητικός, ξενικός peregrinus, -a, -um. Որ ինչ սեպհական եւ հեռաւոր աշխարհի, կամ երթողաց ի տար աշխարհ. պանդխտական. նժդեհական. հեռաւոր. օտար.
Երթալ ի հեռաւոր եւ ի տարաշխարհական ճանապարհ։ Չի՛ք ինչ հանգոյն այնմ հանգստեան, յորժամ անխիղճ մտօք ոք զայն զտարաշխարհական ճանապարհն (երկնից) երթայցէ։ Ի տարաշխարհական գերութենէ զերծեալ ապրեսջիք. (Ոսկ. ես.։)
Յայլ տարաշխարհական ճանապարհ փութայցեմք երթալ։ Թռչունքն դիւրաւ հարկանեն զտարաշխարհական ճանապարհս. (Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. փիլիպ.։)
Սրով մաշեցեր բաբելովնական, եւ գերութեամբ տարաշխարհական. (Սկեւռ. աղ.։)
Տալով համբերութիւն ժուժկալութեան ի տարաշխարհիկ պանդխտութեանս։ Ի տարաշխարհիկ գերութենէն զերծեալ ապրիջիք։ Եւ այլք ի պարթեւական տարաշխարհիկ բարբառս նոցա պատասխանեն. (Սարկ. աղ.։ Գէ. ես.։ Լմբ. ստիպ.։)
Եւ որպէս ἁπόδημος, ἁποδημητής, ξένος peregrinator, peregrinus. Նա՝ որ է ի տար աշխարհէ կամ երթեալ է ի տար աշխարհ. պանդուխտ. օտարական. վտարանդի. գաղթական.
Հանդերձ յօտարուստ տարաշխարհեայ հռիփսիմեաւ, եւ ամենայն սրբովք. (Վանակ. յուրախացիրն.։)
Այրն տարաշխարհիկ։ Մի՛ նեղեր զտարաշխարհիկս։ Իբրեւ ճանապարհորդք տարաշխարհիկք։ Տարաշխարհիկ եղաք. (Նար. խչ.։ Ճ. ՟Ա.։ Սարգ. յհ. ՟Ե։ Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
ՏԱՐԱՇԽԱՐՀԻԿ մ. Օտարանալով ի բնիկ աշխարհէ. վտարանդութեամբ.
Ոմանք տարաշխարհիկ վարեալք եւ ձաղեալք։ Տարաշխարհիկ տատանեալ եւ արտածեալ. (Մագ. ՟Ա. ՟Ժ՟Դ։)