Անզգայաբար

adv.

cf. ԱՆԶԳԱՅ. ἁναισθήτως, ἁφρόνως. sine sensu, stupide, stolide.

Անզգայաբար ունին զանձինս. (Նիւս. կուս.։)

Անշնչապէս եւ անզգայաբար. (Մաքս. ի դիոն.։)

Ել յայս աշխարհէս, յոր անզգայաբար կեայր։ Ուտէ եւ ըմպէ անզգայաբար. (Յճխ. ՟Ժ՟Բ. ՟Ժ՟Է։)

Որ ձայնի միայն շշնջիւն իցէ անզգայաբար, եւ ոչ այլ ինչ իմանի. (Խոսր.։)

Մանկանցն անզգայաբար է մահն. (Մխ. երեմ.։)

Անզգամն բացեալ զբերան՝ սկսանի անզգայաբար ցուցանել զիւր անմտութիւնն. (Ածաբ. ԺՂ։)

Լսողացն՝ զանզգայաբար հարցմամբն ծիծաղելով. (Փարպ.։)

Բազում անզգայաբար մտօք. (Ոսկ. մտթ.։)

Որպէս հիւանդք յախտսն անզգայաբար լեալ. (Ոսկ. եբր.։)