adv.

at the top of ones voice, with open mouth.

adj.

ԿՈԿՈՐԴԱԼԻ մ. ԿՈԿՈՐԴԱԼԻՐ. ա. Լիով կոկորդաւ. լցուցիչ կոկորդի. լիաբերան. լեցուն բերան, լեցուն պօղազով.

Ոչ որպէս սեղան որկորստաց կոկորդալի զմայլեցուցանէ. (Ոսկ. խչ. յն. զկոկորդ։)

Ձայն աղիողորմ կոկորդալի ողորմ ողորմ գուժէր. (Ճ. ՟Գ.։)

Կոկորդալիր ձայնիւ զհրեշտակային երգէին զերգս. (Լաստ. ՟Ժ՟Է։)