hy    |   fr

Հաշտումն, ման

s.

conciliation, rearrangement, peace;
propitiation;
cf. Կնքեմ;
ի — ածել, cf. Հաշտեմ;
— առնել, cf. Հաշտիմ.

s.

Նոյն ընդ վ։ (=ՀԱՇՏՈՒԹԻՒՆ)

Իսկ (Արծր. ՟Ա. 5.)

Որդիքն սենեքերիմայ մեծաւ ցասմամբ, եւ անզաւ հաշտմամբ ընդ աշդահակայ լինէին. իմա՛, անհնարին գոլով երբէք հաշտել իսպառ, այն է ոխ, քէն։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հաշտումն հաշտմունք
accusatif հաշտումն հաշտմունս
génitif հաշտման հաշտմանց
locatif հաշտման հաշտմունս
datif հաշտման հաշտմանց
ablatif հաշտմանէ հաշտմանց
instrumental հաշտմամբ հաշտմամբք