Նոյն ընդ վ։ (=ՀԱՇՏՈՒԹԻՒՆ)
Իսկ (Արծր. ՟Ա. 5.)
Որդիքն սենեքերիմայ մեծաւ ցասմամբ, եւ անզաւ հաշտմամբ ընդ աշդահակայ լինէին. իմա՛, անհնարին գոլով երբէք հաշտել իսպառ, այն է ոխ, քէն։
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հաշտումն | հաշտմունք |
accusatif | հաշտումն | հաշտմունս |
génitif | հաշտման | հաշտմանց |
locatif | հաշտման | հաշտմունս |
datif | հաշտման | հաշտմանց |
ablatif | հաշտմանէ | հաշտմանց |
instrumental | հաշտմամբ | հաշտմամբք |