hy    |   fr

Հաւաստումն, ման

s.

cf. Հաւաստիք.

s.

Հաւաստելն, իլն. ստուգութիւն. ապացոյց. հաստատութիւն.

Զի մի՛ ինչ պակաս եղիցի ի բանիս առ ի հաւաստումն. (Նիւս. բն.։)

Հաւաստումն ցուցմանս՝ ի զաքարիայէ մարգարէէ. (Մաքս. ի դիոն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հաւաստումն հաւաստմունք
accusatif հաւաստումն հաւաստմունս
génitif հաւաստման հաւաստմանց
locatif հաւաստման հաւաստմունս
datif հաւաստման հաւաստմանց
ablatif հաւաստմանէ հաւաստմանց
instrumental հաւաստմամբ հաւաստմամբք