disobedience, contumacy, obstinacy.
ἁπόνοια, ἁταξία, ἁπροσεξία. arrogantia, inobsequentia, negligentia. Հեստութիւն. չանսալն. ըմբոստութիւն. ապարասանութիւն. անհնազանդութիւն. իդաաթսըզլըգ, ինատ.
Առ իմաստուն բժիշկ ոգւոցն՝ անսաստութիւն հիւանդին։ Զախտն՝ որ յանսաստութենէն իցէ, եւ զառողջութիւնն՝ որ ի հնազանդութենէն լինի։ Յանսաստութիւն անկանիլ՝ կրթելովն զընդդէմսն ասել նորա. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 9. 21։ եւ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 27։)
Ոչ յարարչէն, այլ յանսաստութենէ ստունգանողին։ Անսաստութիւնն եւեթ՝ որ արտաքոյ աստուծոյ կամացն գործիցի, պատճառ չարեաց իմանալի է. (Եզնիկ.։)
Գնացիւք անսաստութեան. (Նար. ՟Ի՟Ա։)
Յանսաստութենէ եղեւ գնալն, եւ ի կամակոր մտաց. (Ոսկ. փիլեմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անսաստութիւն | անսաստութիւնք |
| accusatif | անսաստութիւն | անսաստութիւնս |
| génitif | անսաստութեան | անսաստութեանց |
| locatif | անսաստութեան | անսաստութիւնս |
| datif | անսաստութեան | անսաստութեանց |
| ablatif | անսաստութենէ | անսաստութեանց |
| instrumental | անսաստութեամբ | անսաստութեամբք |