hy    |   fr

Ընդհանրութիւն, ութեան

s.

universality, generality.

s.

Ընդհանուրն գոլ. լրումն բոլորից ի նմին սեռի կամ կարգի.

Ասաց, գիտութիւն էակացն, եւ ո՛չ էակաց ... յօդս (ն) եդաւ վասն յայտն առնելոյ զընդհանրութիւն էակաց. այսինքն զամենայն էակս. (Սահմ. ՟Է։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ընդհանրութիւն ընդհանրութիւնք
accusatif ընդհանրութիւն ընդհանրութիւնս
génitif ընդհանրութեան ընդհանրութեանց
locatif ընդհանրութեան ընդհանրութիւնս
datif ընդհանրութեան ընդհանրութեանց
ablatif ընդհանրութենէ ընդհանրութեանց
instrumental ընդհանրութեամբ ընդհանրութեամբք