to bite;
to chew, to gnaw, to tear in pieces;
to nettle, to sting, to snarl at, to revile;
— զմիմեանս, to bite one another.
δάκνω mordeo, pungo. Ատամամբք կամ ժանեօք ըմբռնել, ծասկել, կորզել, կամ խայթել, կծանել, խածնել, խօթել, կճել. եբր. նաշաք. տե՛ս եւ ՀԱՐԿԱՆԵԼ. եւ ԽԱՅԹԵԼ.
Խածանեն ատամամբք իւրեանց։ Ուր օձն խածանէր, եւ կարիճ. (Միք. ՟Գ. 5։ Օր. ՟Ը. 15։)
Ժանեօքն եխած զաղախինն քրիստոսի. (Հ=Յ. մայ. ՟Ժ՟Գ.։)
Ի սուր եւ ի հուր դիմէին, եւ ի գազանաց խածանէին. (Եփր. պհ.։)
Խածեալ զգարշապարս. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)
Խածանօղն, եւ ծակոտուածք իւր։ Ժանիք խածողք։ Ատամունք խածանողին։ Ի խածանօղ եւ յանմարմին գազանէն. (Նար. ՟Զ. ՟Կ՟Զ. ղ։ Շար.։)
Նմանութեամբ՝ Վնասել, զկծեցուցանել. սիրտը տաղել, խշխշցնել.
Համակէր միշտ ի չար խորհուրդս՝ խածանել չար թունովք իւրովք զթագաւորն գագիկ։ Իբրեւ զգազան չար ի խածանել զնա զարթուցեալ. (Յհ. կթ.։)
Չի՛ք այլ ինչ զօրաւոր՝ որ այնպէս խածանէ զսիրտ մարդոյ՝ իբրեւ զնախատինսն. (Սարգ. յկ. ՟Բ։)
Այն զայրացուցանէր զնոսա, եւ բաւական էր խածանել զյանդուգն բարս նոցա. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 4։)