act of biting.
δῆγμα morsus. Խածանումն. խածանեքն, իլն. խայթումն. հարուած օձի.
Որպէս ի խածմանէ արիոսականն օձէ վնասեալք. (Աթ. ՟Ժ՟Բ։)
Որ քակիցեն զայլոց զամրութիւն, անկցի ընդ օձի խածմամբ. (Ածաբ. ՟Ժ՟Զ։)
Գոն եւ այժմ ընդ խածմամբ օձին. (Իգն.։)
Անգործ եղիցի յիս խածումն թիւնաւոր օձին։ Ապրեցուցանէ զհաւատացեալս յաներեւոյթ օձին խածմանէ. (Լծ. ածաբ.։)
Խածմունս աղուականս. (Նար. ՟Կ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խածումն | խածմունք |
| accusatif | խածումն | խածմունս |
| génitif | խածման | խածմանց |
| locatif | խածման | խածմունս |
| datif | խածման | խածմանց |
| ablatif | խածմանէ | խածմանց |
| instrumental | խածմամբ | խածմամբք |