to make a noise;
to cackle, to prattle, to chatter, to babble;
to burst out laughing, to roar with laughter;
to roar with laughter;
— ջուրց, to murmur, to purl, to gurgle, to babble;
— թռչնոց, to warble, to twitter, to chirrup, to pip, to chirp;
— հաւուց, to cackle, to cluck;
to crow;
to gobble;
— ագռաւուց, to caw;
— գորտոց, to croak.
ԿԱՐԿԱՉԵՄ կամ ԿԱՐԿԱՋԵՄ. Կարկաջ հանել. կռնչել, շռնչել. եւ Քրքջել. բարձրաձայն ծիծաղիլ. որպէս յն. ἑγκαυκάζω cachinnor.
Իբրեւ զհաւահալածս մրգապահաց, որ մինչչեւ օգոյն ինչ շարժեալ՝ եւ նա սկսանի կարկաջել. (Մանդ. ՟Ժ՟Գ։)
Զօրէն կաքաւչաց կարկաչեն. (Խոսր.։)
Նման լինելով խաղալկացն եւ հացկատակաց եւ որք ի ծիծաղելն այլայլեն զդէմս, եւ կարկաջեն անմտաբար. (Շ. ընդհ.։ (Իծիծաղելն)կարկաջել ձայնիւ, եւ եռալ մարմնով առանց հաճոյից՝ ոչ առն փորձի է նա. Բրս. հց.։)