to invite, to desire, to invite to a feast or assembly;
to convoke, to convene;
յառաջագոյն —, to predestine;
— ի ճաշ, to ask or invite to dinner.
καλέω voco προσκαλέω, παραγγέλλω invito ἀγιάζω consecro եւ այլն. Հրաւէր տալ. կոչել մեծարանօք. ձենել, կանչել, մեծարել.
Կոչեաց ի կոչունս իւր. եւ դարձեալ առ վաղիւ եւս հրաւիրեաց զիս։ Պատրաստեաց տէր զզոհս իւր, եւ հրաւիրեաց զկոչնականս իւր։ Հրաւիրեաց զբազումս։ Կոչել զհրաւիրեալսն։ Ասացէ՛ք հրաւիրելոցն։ Հրաւիրեցէ՛ք ի վերայ դորա գունդս, կամ զազգս։ Ի սատակումն հրաւիրէր. եւ այլն։
Նոքա հրաւիրեցին զնա, եւ եկն առ նոսա. եւ նա հրաւիրեաց զնոսա, եւ ոչ եկին ի հարսանիսն նորա։ Հրաւիրեաց փեսայն երկրաւոր զփեսայն երկնաւոր։ Հրաւիրեցաւ ի բազմականացն, որ բազմեցուցանելոց էր զաշխարհս յարքայութեան իւրում. (Եփր. համաբ.։)
Եթէ ի խրախճանս ըմպելեաց հրաւիրիմ, դողամ. (Նար. ՟Ի՟Գ։)
Հասանէին ինքնակամ՝ իբրեւ յաստուածառաք ձայնէ հրաւիրեալք. (Խոր. ՟Գ. 58։)
Հրաւիրէ ունկն դնել բանից իւրոց. (Լմբ. սղ.։)
Հրաւիրեցան յանշէջ հուրն գեհենին. (Յճխ. ՟Ժ՟Բ։)
Ազայէլ հրաւիրեալ է ի կոտորել զիսրայէլ. (Յհ. կթ.։)
Հրաւիրես առ հպարտութիւն. (Ճ. ՟Ա. իբր հրապուրել։)
ՅԱՌԱՋԱԳՈՅՆ ՀՐԱՒԻՐԵԼ. Յառաջագոյն սահմանել աստուծոյ զընտրեալս իւր. ըստ յն. նախասահմանել, կամ կանխաւ որոշել. προορίζω praedestino, prius constituo.
Յառաջագոյն հրաւիրեաց. (Հռ. ՟Ը. 29. 30։)
Հրաւիրեալք ի սկզբանէ։ Որ ընտրեցեր յորովայնէ զհրաւիրեալսն ի սկզբանէ։ Որ հրաւիրեցեր զյառաջագոյն ընտրեալսն, կամ զորդիս մարդկան յորդեգրութիւն։ Ի մայրութիւն քո հրաւիրեալ. (եւ այլն. Շար. եւ յայլ գիրս։)