Մարդկօրէն, րինաց

adv.

cf. ՄԱՐԴԿԱԲԱՐ. ἁνθρωπίνως, ἁνθρωπικῶς humane, humano more.

Թէ մարդկօրէն խօսի օձ. (Փիլ. լին. ՟Ա. 32։)

Հրեշտակք առ աբրահամու եւ առ ղովտաւ մարդկօրէն իսկ դարմանեալ. (Ագաթ.։)

Մարդկօրէն ասել, ձեւացուցանել զբան, նկարել, ի ծնունդ գալ. (եւ այլն. Հռ. ՟Զ. 19։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 24։ Կիւրղ. գանձ.։ Խոսր.։ Եւս. պտմ. ՟Ա. 2։ Իգն.։)

Մարդկօրէն է բանիս ձեւ. (Պրպմ. լ։)

adj.

ՄԱՐԴԿՕՐԷՆ, րէիք, րինաց. ա. cf. ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ. ἁνθρώπινος humanus.

Իւրացուցանէ զմարդկօրէնսն։ Կատարէր զմարդկօրէնն։ Ի մարդկօրէն տկարութենէ։ Ամենայն իրք մարդկօրէնք։ Թողուլ զիրս մարդկօրէնս։ Զմարդկօրինաց չունել ինչ փոյթ յանձին։ Զմարդկօրինացս մի՛ ինչ փոյթ յանձին կալցուք. (Պրպմ. ՟Ի՟Ե։ Ճ. ՟Գ.։ Դիոն. եկեղ.։ Ոսկ. մ. ՟Ա. 2. 10. 13. 18։)

Մարդկօրէնքս մեր ամենայն, եւ ասացեալքս ունայնասցին. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Խրատէ չախտանալ մարդկօրէնս ինչ. (Բրսղ. մրկ.։)

Ցուցանելով յինքեան զմարդկօրէնսն՝ ոչ գիտել ասէ. (Պիտառ.։)

Եղեւ այր բարեպաշտ ոզիա, բայց յետոյ կրեաց ինչ մարդկօրէնս՝ ի բարեփառութենէն յաղթահարեալ. (Ոսկ. ես.։)