human;
belonging to man, manlike.
ἁνθρώπινος, ἁνθρωπικός humanus. Սեպհական մարդոյ կամ մարդկութեան. մարդկեղէն. մարդկական.
Յաղագս փառաց մարդկայնոյ։ Զմարդկային տկարութիւնս յանդիմանելով. (Խոր. ՟Բ. 89։ Շար.։)
Նոյն է մարմին մարդկային ունել քրիստոսի, եւ բնութիւն մարդկային. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Զմարդկայինսն բանս աղքատութեան քրիստոսի։ Ո՛չ է մարդկայնոյս բնութեան բարին գոլ, այլ աստուծոյ միայն։ Առ զմարդկային աթոռն դաւթի զըստ մարմնոյ հօրն իւրոյ։ Երկուս կամս աստանօր ցուցանէ, է ին՝ որ մարդկային, որ է մարմնոյ, եւ է ինչ՝ որ աստուածային. քանզի մարդկայինն վասն տկարութեան մարմնոյն հրաժարէ ի չարչարանաց, իսկ աստուածայինն նորա յօժար է. (Աթ. ՟Ա։)
Ինքն բանն աստուած զմարդկայինն իւր մտաց ուղղէ զկամս, եւ ինքեան ազդմամբն զմարմնոյն իւրոյ շարժէր ներգործութիւնս եւ կիրս. (Խոսրովիկ.։)