hy    |   fr

Ունկնաւոր

adj.

ansated, having an ear or handle.

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ունկնաւոր ունկնաւորք
accusatif ունկնաւոր ունկնաւորս
génitif ունկնաւորի ունկնաւորաց
locatif ունկնաւորի ունկնաւորս
datif ունկնաւորի ունկնաւորաց
ablatif ունկնաւորէ ունկնաւորաց
instrumental ունկնաւորաւ ունկնաւորաւք