adj.

fond of glory, full of vanity, ambitious, vain.

adj.

φιλόδοξος gloriae cupidus, ambitiosus. Որ սիրէ զփառս. փառախնդիր. փառամոլ.

Ստացուածասէրքն եւ փառասէրքն։ Ինչասիրաց, եւ փառասիրաց. (Փիլ. իմաստն. եւ Փիլ. լին.։)

Ի կրեսկոսէ փառասէր եւ սուտ փիլիսոփայէ. (Եւս. պտմ. ՟Դ. 16։)

Փառասէրն սգայ, յորժամ գայցէ անարգութիւն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Գ։)

Կեղծաւորք եւ փառասէրք։ Փառասէրք եւ ամբարտաւանք զամենեսին ատելիս ունին. (Սարգ.։ Իգն.։)

Մարդս իւրովի է փառասէր եւ պայծառասէր։ Զի՞նչ այլ թուի երտնութիւն՝ փառասիրին, քան զիշխանութիւն. (Լմբ. սղ.։)

Թէ փառասէր ես, զաստուածայինն սիրջի՛ր (զփառս). (Ոսկ. գծ.։)

Կամ որպէս Փառասիրական.

Որպէս եղեւ սկիզբն կռապաշտութեան ի փառասէր բռնութենէ։ Թմրեալ ի փառասէր ախտիցն։ Փառասէր եւ պայծառասէր կամացն անյագութիւն եգիտ զայսոսիկ. (Նախ. իմ.։ Իգն.։ Լմբ. սղ.։)