expiatory, propitiatory;
— լինել, to expiate.
ἴλεως, εὑΐλατος propitius. եւ բայիւ εὑϊλατεύω, ἑξιλάομαι propitior, expio. Որ քաւէ. քաւօղ.
Քաւիչ ամենայնի։ Քաւիչ մեղանաց բազմաց։ Քաւիչ մեղաց, եւ կատարիչ խնդրուածաց. (Նար.։ Ժմ.։)
ՔԱՒԻՉ ԼԻՆԵԼ. cf. ՔԱՒԵԼ.
Քաւի՛չ լեր ժառանգութեան քում։ Աստուած դու քաւիչ լինէիր։ Լուիցես, եւ քաւիչ լիցիս։ Տէ՛ր բարերար, քաւիչ լեր ամենայն սրտից ուղղոց։ Քաւիչ եղէց անօրէնութեանց նոցա եւ մեղաց նոցա.եւ այլն։
Կամ Միջնորդ լինել քաւութեան.
Քաւի՛չ մեր լեր՝ հայցմամբ առ տէր։ Քաւիչ մեր լերուք բարեխօսելով. (Շ. տաղ.։)
Քաւի՛չ լիցի ինձ Աստուած՝ առնել զբանդ զայդ. (՟Բ. Մնաց. ՟Ժ՟Ա. 19. իմա՛, քա՛ւ լիցի ինձ։)