Your research : 2 Results for վ

Entries' title containing վ : 3861 Results

Վրգուտ

adj.

stony, abounding in stones, pebbly.


Վրդով, ի, ից

cf. Վրդովումն.


Վրդովասէր

adj.

restless, turbulent, seditious, mutinous.


Վրդովեմ, եցի

va.

cf. Վրդովեցուցանեմ.


Վրդովեցուցանեմ, ուցի

va.

to alarm, to rouse, to disquiet, to trouble, to disturb, to perturb, to agitate.


Վրդովիմ, եցայ

vn.

to be alarmed, disquieted, disturbed, agitated, to be out of one's reckoning.


Վրդովիչ

adj.

alarming, startling, disquieting;
seditious.


Վրդովութիւն, ութեան

s.

cf. Վրդովումն.


Վրդովումն, ման

s.

alarm, trouble, disquiet, restlessness, agitation, confusion, disorder, tumult.


Վրէժ, վրիժուց

s.

revenge, vengeance;
ի —, in return, in requital;
առնուլ, խնդրել, հանել զ—ն, —ս պահանջել, հանել զքէն վրիժուն, to avenge, to revenge, to avenge oneself, to take vengeance, to be revenged, to have revenge;
—ս լուծանիլ, պահանջիլ, տալ, to suffer vengeance, to bear punishment, to pay dear for, to smart for;
ի — նախատանաց դստեր իւրոյ, to avenge his daughter;
առից ի նմանէ զ— իմ, I will revenge myself or him, he shall pay me dearly;
խնդրեաց զ— զրկելոյն, he avenged the wrongs of him who suffered;
հատուցից —ս թշնամեաց իմոց եւ ատելեաց իմոց հատուցից, I will be avenged of my enemies and I will requite them who hate me;
եօթն —ս լուծցէ, he shall be avenged seven fold.


Վրէժխնդիր, դրաց

adj.

revengeful, vindicative, avenging;
— լինել, to call for vengeance, to be revenged.


Վրէժխնդրութիւն, ութեան

s.

cf. Վրէժ.


Վրէպ

s.

fault, defect;
want, privation, deprivation;

adj.

defective, wanting, failing in, deprived of;
ոչ — ի ճշմարտութենէ, likely, probable;
— ելանել, գտանիլ, to want, to fail, to miss, to be deprived of;
to be rendered useless, inefficacious, to be deluded, annulled.


Վրիժաբեր, աց

adj.

vindictive.


Վրիժագործ, աց

adj.

evil-doing, spiteful, wicked, nefarious.


Վրիժագործութիւն, ութեան

s.

ill deed, spiteful action.


Վրիժակ, աց

adj.

cf. Վրէժխնդիր;

s.

defensive weapon;
means of defence;
—ք կնճի, razors;
—ք փղի, tusks of an elephant.


Վրիժակազէն

adj.

armed with a weapon of offence;

s.

vindictiveness.


Վրիժակեմ, եցի

vn.

to make use of defensive weapons;
— զոք, to slay with a weapon.


Վրիժապարտ, ից

adj.

guilty, worthy of being punished.


Վրիժապարտութիւն, ութեան

s.

guiltiness, wickedness.


Վրիժառու

cf. Վրէժխնդիր.


Վրիպագործիմ

vn.

to spoil, to be spoiled.


Վրիպագութ

adj.

inconstant in love.


Վրիպագրեմ, եցի

va.

to make mistakes in writing.


Վրիպալուր

adj.

hearing erroneously, understanding one thing for another.


Վրիպած

s.

fault, error, mistake.


Վրիպակ, աց

s.

error, mistake;
failing, fault, perversity;
unforeseen event, accident, casualty, hazard, chance;

adj.

wanting, failing, wrong, mistaken, false, erroneous, perverse;

adv.

—աւ, by mistake, erroneously;
accidentally, casually, by chance;
— տպագրութեան, erratum;
— ժամանակագրական, anachronism;
— գտանիլ, to wander, to go astray, to deviate.


Վրիպական

adj.

faulty, fallible.


Վրիպականութիւն, ութեան

s.

fallibility.


Վրիպակութիւն, ութեան

s.

failing, fault;
accident.


Վրիպամիտ

adj.

erroneous.


Վրիպանուն

cf. Սուտանուն.


Վրիպանք, նաց

s.

error, fault, misunderstanding, oversight, blunder, mistake;
delusion, deception, frustration, disappointment.


Վրիպասէր

cf. Չարասէր.


Վրիպարհեստ բժիշկ

sn.

quack, mountebank, charlatan.


Վրիպեմ, եցի

va.

cf. Վրիպեցուցանեմ;

vn.

cf. Վրիպիմ.


Վրիպեցուցանեմ, ուցի

va.

to cause to fail or miss, to turn aside, to mislead, to deceive, to delude, to pervert;
to deprive of, to take away;
cf. Մազ.


Վրիպեցուցիչ

s.

deceiver, knave, cozener, hoaker.


Վրիպիմ, եցայ

vn.

to be mistaken, to commit an oversight, to err, to miscarry, to be under a mistake;
to be deceived, frustrated, deluded, disappointed;
to turn away, to swerve, to go astray, to wander;
— ի մտաց, to escape from one's memory;
ոչ վրիպեաց բան մի, not one word remained without its effect;
վրիպեալ ըստ բժշկութիւն, past cure, incurable, hopeless.


Վրիպիչ

adj.

frustratory, annulling.


Վրիպութիւն, ութեան

s.

cf. Վրիպանք.


Վրիպումն, ման

s.

cf. Վրիպանք.


Վրձին, ձնի

s.

brush;
— նկարչաց, brush, pencil;
— զգեստուց, հերաց, ատամանց, եղնգանց, clothes-brush, hair-brush, tooth-brush, nail-brush.


Վրձնեմ, եցի

va.

to brush.


Վրնիկ

adj.

cf. Մատաղ.


Վրնջապապչեակ

cf. Վրնջապապչակ.


Վրնջապապչակ

adj.

bleating.


Վրնջեմ, եցի

vn.

to neigh;

fig.

to neigh after.


Վրնջիւն

cf. Վրնջումն.


Definitions containing the research վ : 904 Results