dishonoured, dishonourable, abject, base, vile;
dishonourably, vilely;
— դրամ, false money.
ἅτιμος, ἁτιμότερος. inhonoratus, vilis, ignominiosus. Որ չունի զպատիւ. ոչ պատուեալ, կամ ոչ պատուելի. անշուք. անարգ. ի թիպարսըզ, աչլագ.
Մի՛ անպատիւ (լիցի) պատկերն հնացեալ. (Նար. ՟Ձ՟Է։)
Յանպատիւ ծառայութենէն արտաքս ելեալ գտար. (Բրս. գոհ.։)
Որք ի պատուական նիւթոցն, եւ որ յանպատուէն. (Նիւս. երգ.)
Նիւթովք անպատուօք (կամ ովք) կամ պատուեցելովք. (Շ. հրեշտ.։ Դիոն. երկն. ՟Բ։)
Քահանայական հատիւն կոխան եղեւ անպատուիցն. (Լմբ. պտրգ.։)
Զկնի որկորից զուգապատուացն, մանաւանդ թէ անպատուոց (կամ անպատուաց), նմանապէս եւ ի բաց ընկեցելոցն. (Առ որս. ՟Ը։)
Յանպատիւտեղւոջ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Ամաչեցոյց զանպատիւ զդէմսն. (Ոսկ. մտթ.։)
Ընդդէմ անպատիւ կրիցն զինուորին. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ի։)
Կագելով, եւ անպատիւ բանս խօսելով. (Լմբ. սղ.։)
Զիջաւ ի խոնարհութիւն, եւ յանպատիւ առաքինութիւն։ Նեղութիւն որովայնի անպատիւ եւ անվայելուչ սպասք. (Կլիմաք.։)
ԱՆՊԱՏԻՒ ԴՐԱՄ. իբր Խարդախեալն. (Մխ. դտ.։)