irreverence;
dishonour.
որ ի գրչաց ոմանց գրի եւ ԱՆՊԱՏՈՒԹԻՒՆ. ἁτιμία. ignomina, ignobilitas, dehonestamentum, contumelia. Անպատիւն գոլ. վիճակ անպատիւ. անշքութիւն. անարգութիւն. նուաստութիւն. ցածութիւն. անարգանք. թշնամանք. անպատուելն, եւ իլն. ի թիպարսըզլըգ, հագարէթ, ալչագլըգ, այըպ.
Յանպատուութենէ (կամ յանպատութենէ) ի պատիւ վերաբերեաց. (Յճխ. ՟Դ։)
Տեսեալ զմարդն յայնպիսի անպատուութեան՝ ոչ կարաց անտես առնել. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)
Ընդ կուսութեան զծնունդն, եւ ընդ անպատուութեան՝ եւ որ քան զամենայն պատիւս բարձրագոյն։ Դարձուցեր զերեսս քո, եւ անպատուութեամբ լցաք. (Ածաբ. յայտն. եւ Ածաբ. կարկտ.։)
Անպատուութիւն արհամարհանաց. (Նեղոս.։)
Համբերել նախատանաց եւ անպատուութեանց. (Սարգ. կ. ՟Գ։)
Լցուցանել ի ծնողսն անպատուութիւն. (Պիտ.։)
Արդարն ոչ զրկանս համարի իւր զոմանց անպատուութիւնն. (Լմբ. առակ.։)
Ոչ իմացաւ զպատիւն, գոնեա զանպատուութիւն զգասցի. (Ճ. ՟Ա.։)
Անպատուելն այլոց զմեզ. անարգելն.
Ամենեւին բռնադատեա՛ զբնութիւնդ ի վերակացուին մերոյ պատուական անպատուութիւնն, ի հարկանելն եւ ի սաստելն եւ այլն. (Կլիմաք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անպատուութիւն | անպատուութիւնք |
| accusatif | անպատուութիւն | անպատուութիւնս |
| génitif | անպատուութեան | անպատուութեանց |
| locatif | անպատուութեան | անպատուութիւնս |
| datif | անպատուութեան | անպատուութեանց |
| ablatif | անպատուութենէ | անպատուութեանց |
| instrumental | անպատուութեամբ | անպատուութեամբք |