ԽԱԾԱՆՈՂՈՒԹԻՒՆ ԽԱԾԱՆՈՒՄՆ. δῆγμα morsus. Խածանելն, եւ կծանելն.
Հաշտութիւն, ի թշնամութեան. անոխութիւն ի խածանողութեան. (Նար. ՟Լ՟Ա։)
Զի զօձիցն ապականեսցէ զխածանմունս. (Պրպմ. ՟Ժ՟Ե։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խածանումն | խածանմունք | 
| accusatif | խածանումն | խածանմունս | 
| génitif | խածանման | խածանմանց | 
| locatif | խածանման | խածանմունս | 
| datif | խածանման | խածանմանց | 
| ablatif | խածանմանէ | խածանմանց | 
| instrumental | խածանմամբ | խածանմամբք |