spiritual.
cf. ՀՈԳԵԿԱՆ, եւ ՀՈԳԵՒՈՐ. πνευματικός spiritualis.
Հոգեւորական տօն, կամ խրատ, կամ օգուտ։ Հոգեւորական մարտ, զէն, խորտակումն, իմաստ, կենդանութիւն. (Ագաթ.։ Յճխ.։ Նար.։ Սարգ.։)
Հոգեւորական վարդապետութիւն։ Փոխեսցո՛ւք զմեզ ի հոգեւորականացն հեշտութիւնս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 17. 21։)
Իսկ (Աթան. ՟Ը.)
Զօրութիւն հոգեւորական եւ աստսուածեղէն։
կամ (Շար.)
Հոգեւորական սուրբ մկրտութեամբ. ի մէջ բերեն եւ զզօրութիւն հոգւոյն սրբոյ։
Այլ (Ագաթ.)
Հոգեւորական ազգին. իմա՛ զհոգեղէնս, այսինքն զհրեշտակս։