cf. ՀՊԱՏԱԿՈՒԹԻՒՆ. ըստ ՟Բ նշ. որպէս Հպատականք. խնամակալութիւն. ἑπιμέλεια procuratio.
Նախախնամութիւն է յաստուծոյ յէսս հպատակութիւն. (Նիւս. բն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հպատակումն | հպատակմունք | 
| accusatif | հպատակումն | հպատակմունս | 
| génitif | հպատակման | հպատակմանց | 
| locatif | հպատակման | հպատակմունս | 
| datif | հպատակման | հպատակմանց | 
| ablatif | հպատակմանէ | հպատակմանց | 
| instrumental | հպատակմամբ | հպատակմամբք |