to pass from life to death, to expire, to breathe one's last, to die;
to be finished, consumed, to be drawing to a close, to terminate, to end;
— լցեալ աւուրբք, to die full of years, to die very old;
—նեալ, dead, deceased, departed, defunct.
τελευτάω, ἁναπαύομαι vitam finio, morior, requiesco, obeo. Մեռանել. վճարիլ ի կենաց աստի. հասանել ի վախճան կենաց, կամ յելս ինչ իրաց.
Հայր քո երդմնեցոյց զմեզ, մինչչեւ վախճանեալ էր նորա։ Հասեալ յերուսաղէմ՝ վախճանեցաւ։ Վախճանեցաւ Յովսէփ, եւ ամենայն եղբարք նորա։ Վախճանեցաւ արքայն եգիպտացւոց։ Եւ եղեւ ի վախճանելն հերովդի։ Ասա՛ բան ինչ ի տէր. եւ վախճանեա՛ց (կամ վախճանեցի՛ր. ըստ Իսիւք)։ Սրով վախճանեսցին։ Սովով եւ մահուամբ վախճանեսցին. եւ այլն։
Սկսեալ հոգւով, եւ արդ մարմնով վախճանիք. (Գաղ. ՟Գ. 3։)
Արջք օրհասականք ընդ վախճանել շնչոցն հզօրագոյնք կռուին. (Եղիշ. ՟Ա։)
ՎԱԽՃԱՆԵԱԼ, ելոյ, ոց. Մեռեալ.
Վախճանելոցն հոգիք զօրութիւն ինչ ունին. վախճանեալքս՝ մարդկան իրողութեանցս փոյթ առնեն. (Պղատ. օրին.։)