ԽԱԾԱՆՈՂՈՒԹԻՒՆ ԽԱԾԱՆՈՒՄՆ. δῆγμα morsus. Խածանելն, եւ կծանելն.
Հաշտութիւն, ի թշնամութեան. անոխութիւն ի խածանողութեան. (Նար. ՟Լ՟Ա։)
Զի զօձիցն ապականեսցէ զխածանմունս. (Պրպմ. ՟Ժ՟Ե։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խածանողութիւն | խածանողութիւնք |
| accusatif | խածանողութիւն | խածանողութիւնս |
| génitif | խածանողութեան | խածանողութեանց |
| locatif | խածանողութեան | խածանողութիւնս |
| datif | խածանողութեան | խածանողութեանց |
| ablatif | խածանողութենէ | խածանողութեանց |
| instrumental | խածանողութեամբ | խածանողութեամբք |