ԽԱԾԱՆՈՂՈՒԹԻՒՆ ԽԱԾԱՆՈՒՄՆ. δῆγμα morsus. Խածանելն, եւ կծանելն.
Հաշտութիւն, ի թշնամութեան. անոխութիւն ի խածանողութեան. (Նար. ՟Լ՟Ա։)
Զի զօձիցն ապականեսցէ զխածանմունս. (Պրպմ. ՟Ժ՟Ե։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | խածանումն | խածանմունք |
accusatif | խածանումն | խածանմունս |
génitif | խածանման | խածանմանց |
locatif | խածանման | խածանմունս |
datif | խածանման | խածանմանց |
ablatif | խածանմանէ | խածանմանց |
instrumental | խածանմամբ | խածանմամբք |