obedience, submission, subjection;
homage, vassalage;
կրաւորական, կոյր —, passive or blind obedience;
non-resistance;
լաւ է — քան զզոհ ընտիր, obedience is better than sacrifice;
ի — ածել, to reduce to obedience;
գալ ի —, to return to obedience;
ունել ի հնազանդութեան, to maintain or hold in obedience.
ὐπακουή, ἑπακρόασις obedientia, auscultatio ὐποταγή subjectio. Հնազանդիլն. հնազանդն գոլ. լսողութիւն. անսացողութիւն. ունկնդրութիւն. հլութիւն. եւ հպատակութիւն. ստորադասութիւն. մռողութիւն.
Լաւ է հնազանդութիւն քան զճարպ խոյոց։ Իբրեւ զորդիս հնազանդութեան։ Ի հնազանդութիւն հաւատոց, կամ արդարութեան, կամ խոստովանութեան։ Որ ի հնազանդութեան կայցեն, կամ իցեն։ Ամենեքեան հնազանդութեամբ լսէին միում։ Որոց եւ ոչ առ ժամանակ մի անսացաք հնազանդութեանն եւ յն. ստորակարգութեան) եւ այլն։
Բարւոյ կամացն ծնունդ բարի եւ հնազանդութիւն. (Յճխ. ՟Ժ։)
Հնազանդութիւն որդւոյ հօր՝ զկամացն լրումն ասեն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ա։)
Այսպէս զօրաւոր է հնազանդութիւն հարց. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ե։)
Ի հնազանդութեան կային զամենայն ժամանակս պարսից թագաւորութեան. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Գալ ինքեան ի հնազանդութիւն. (Լաստ. ՟Բ։)
Ոչ խոնարհեալ ընդ հնազանդութեամբ (այսինքն ստորադասութեամբ), ոչ պարագրեալ ընդ փոքրկութեամբ. (Նար. ՟Խ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հնազանդութիւն | հնազանդութիւնք |
| accusatif | հնազանդութիւն | հնազանդութիւնս |
| génitif | հնազանդութեան | հնազանդութեանց |
| locatif | հնազանդութեան | հնազանդութիւնս |
| datif | հնազանդութեան | հնազանդութեանց |
| ablatif | հնազանդութենէ | հնազանդութեանց |
| instrumental | հնազանդութեամբ | հնազանդութեամբք |