more;
at most;
much more, a great deal, better;
rather, more worth while, so much the better, still more;
— զի, above all, principally, especially;
cf. Յաւէժ;
— կամ նուազ, more or less.
μᾶλλον magis, amplius. Առաւել. յոյժ. կարի. անշուշտ. աւելի. ղիատէ. (լծ. եւ էվվէլա, էվէթ ).
Յաւէտ, եւ նուազ. (Արիստ. ստորոգ. ստէպ։)
Դոյզն զյաւէտն պարունակէ. (Նար. մծբ.։)
Զի յաւէտ մեզ բանս բարւոք որոշեսցի։ Որք յաւէտն հաղորդին միոյ եւ անբաւ պարգեւին Աստուծոյ, յաւէտ են մերձ առ նա. (Դիոն.։)
Ոչ շփոթեալ յիւր յաւէտն պարզութենէ. (Ժող. շիրակ.։)
Էր տեսանել քան զԱբրահամ յաւէտ զկինն օտարասիրագոյն. (Ճ. ՟Ժ.։)
Ե՛ւս յաւէտ մերձեցաւ ի վերայ իմ արքայութիւնն Աստուծոյ։ Որ քան զամենայն դժնեայս յաւէտ վրիպեցայ։ Ի զգուշանալն առաւել՝ յաւէտ վնասեցայ. (Նար.։)
Եւ զայն ոչ միայն քաջութեամբն՝ քան եթէ յաւէտ իմաստութեամբ յարդարեալ հնազանդեցոյց։ Իմաստնագոյնք ցուցան քան զամենեսեան, եւ յաւէտ բարգաւաճեալք։ Եղծանելի՛ է ո՛չ զյոյժ հաւաստին, եւ ոչ զյաւէտ կարելին. (Պիտ.։)
շղ. ՅԱՒԷՏ ԶԻ. շղ. μᾶλλον δε imo, potius. Մանաւանդ. մանաւանդ թէ. ե՛ւս առաւել զի. տի՛նա.
Ծաղու արժանի է բանիս կազմութիւն, յաւէտ զի՝ հառաչանաց։ Ոչ գոյացեալն հաւասար է ոչնչի, յաւէտ զի՝ բոլորովիմբ ոչինչ։ Որոց ի դէպ էր, յաւէտ զի՝ հարկաւոր. (Կիւրղ. գանձ.։ եւ Պրպմ.։)
ՅԱՒԷՏ. մ. որպէս արմատ Յաւիտեան բառին (լծ. յն. այի՛. արաբ. ապատ, էպէտ ). ἁεί semper, perpetuo. Յաւէժ. միշտ. հանապազ.
Այժմ եւ յաւէտ Հօր եւ Որդւոյ եւ Սուրբ Հոգւոյն ամէն. (Ժմ.։)
Ի փառաբանութիւն Աստուծոյ յաւէտ եւ միշտ պարապելով։ Միշտ բանիւ վարդապետիցէք, եւ գործով զնոյն յաւէտ առնիցէք. (Խոսր.։)
Ընդ նոսին երգել միշտ օրհնութիւն յաւէտ (իբր յաւէժական), Սուրբ Երրորդութեանն փառք յաւիտեանս՝ ամէն. (Շ. տաղ.։)
Առ ստացօղն՝ միշտ նենգաւորս, եւ առ բանսարկուն յաւէտ հաւատարիմս։ Ոչ նոր ինչ գտեր յիս, այլ նոյն եմ յաւէտ նովին պատահմամբ յանցաւորութեան. (Նար. ՟Ի. ՟Ի՟Ա։ (յորս փակի եւ իմաստ ձայնիս ըստ ՟Ա. նշ)։)