chief, commander;
— վարժից, master;
— հարց, patriarch;
— մարց, abbess;
— գաւառաց, prefect, governor.
ἠγούμενος, ἅρχων, ὔπαρχος priceps, dux. Գլուխ կամ գլխաւորն ի բազմութեան. առաջնորդ. իշխան. Պէկ, սէր,
Մի՛ պակասեսցէ իշխան յուդայ, եւ մի՛ պետ յերանաց նորա։ Իշխանք եւ պետք տոհմիցն։ Զպետս եւ զբռնաւորս. (Ծն. ՟Խ՟Թ. 10։ ՟Ա. Մնաց. ՟Է. 40։ Դան. ՟Գ. 2։)
Զպետս եւ զիշխանս իւրոյ տէրութեան. (Ագաթ.։)
Այսոքիկ՝ պետք են գլխաւորութեանց. (Նար. ՟Ղ։)
Գլուխ եկեղեցւոյ եւ վէմ՝ հիմն անշարժելի, պետ ընտրեալ դասուն. (Շ. տաղ.։)
Պետըն քրովբէից (հրեշտակապետն) սրբափայլ զգեստաւորեալ, ի գոյն արփւոյն պճնեալ ի պատիւ սուրբ յարութեան. (Յկ. տաղ. յար։)
Եթէ զօրական ոք յասպարիսին խնդրէ զմարտի վրէժ, պետաւ նավաւկրթեսցի. (Սկեւռ. ի լմբ.։ Որպէս հարց սրբոց պետ վերակոչիմ) (այսինքն հայրապետ). (Շ. ատեն.։)
Պետ վարժից կոցեցայ (այսինքն վարժապետ)՝ յանձինս դատախազ. (Նար. ՟Հ՟Բ։)
Ընդ մարցդ պետին կամիմ խօսել։ Ինքն մարց պետն է առ։ Պետ մարցն հրամայեաց (այսինքն մայրպետն) . (Վրք. հց. ձ։)
ՊԵՏ. Տէր եւ իշխան առանձին տեղւոյ.
Զպետս գաւառաց. (Ժմ.։)
ՊԵՏ. Առաջին՝ յոր եւ իցէ կարգի. սկիզբն. (որ եւ արաբ. պէտ, պէտի ).
Գերակատար է եւ կատարողապետ՝ որդի, որպէս պետ ամենայն կատարելութեան։ Ամենայն տեսակագործութեան արարչագործ, եւ պետ ամենայն տեսակի. (Մաքս. ի դիոն.։)