breath, wind;
intestinal gas, fart, wind, flatulency, windiness;
swelling, puffiness;
turgidness, bombast;
— հպարտութեան, gust or fit of pride;
անձայն —, noiseless fart, fizzle, foist;
—ս արձակել, հանել —ս, to fart, to let a fart, to break wind;
(անձայն) to fizzle, to foist;
— արձակող, farter;
fizzler, foister.
πνεῦμα spiritus, ventus, flatus. (որպէս թէ փուչ. եւ արմատ Փքալոյ. ) Փչումն. շունչ. հողմ. սիւք. շարժումն օդոյ փչմամբ ի կենդանւոյ կամ ի գործւոյ՝ այտուցիչ փքացուցիչ ուռուցմամբ. (լծ. եւ յն. φύς . ռմկ. ֆը՛ս. պ. փուք. որպէս փչումն).
Յիշեա, զի փուք են կեանք իմ. (Յոբ. ՟Է. 7։)
Տիկ հնացեալ ոչ կարէ ունել զփուք։ Տիկս իմն կազմէ, որ ոչ յանձնէ ունիցին զփուքն, եւ յամենայն փողսն տալ զփուքն. (Իսիւք.։ Սեբեր. ՟Ե։)
Փուքն՝ որ ի փամփշտին՝ արգելու. (Եզնիկ.։)
Իբրեւ զուռուցիկ փքոյ շփոթեալ։ Հպարտութիւն է ախտ զայրացեալ, եւ ուռուցեալ փքով. (Յհ. կթ.։ Վրք. հց. ՟Ժ։)
ՓՈՒՔ. Ուռոյցք իբրեւ ի փչմանէ. փքացումն.
Զփուք հպարտութեանն յանգուցանել. (Լմբ. ատ.։)
Զի որք խրոխտ փքով եկին, ի սուրբ կուսէն պատուհասին. (Ներս. մոկ.։)
ՓՈՒՔ. Քամի փորոյ. փուքս, տեռ.
Ի մեղկութիւն մարմնոյ լինին, ի զգայռ, եւ ի փուք, եւ յաղբոյ յաճախութիւն. (Բրսղ. մրկ.։)
Փուքս արձակէր (արդաղոն կատակօղ)։ Հանէր փուքսմեծամեծս, եւ միոյ միոյ ասէր, այս քեզ ա՛պողոն, այս քեզ փե՛ստոն. (Հ. կիլիկ.։)
ՓՈՒՔ կամ ՓՈՒՔՔ. գ. (որպէս թէ փուչք). φυσητήρ, κώρυκος follis, sufflatorium. Գործի՝ որով լինի փչել ուժգին առ արծարծանել զհուր. փուքս.
Իբրեւ զփուքս դարբնաց ուռուցեալ։ Պակասեսցին փուքք ի հրոյ։ Ո՛չ որպէս գարբին մի, որ փքովք կայծակունս արծարծանէ. (Յոբ. ՟Լ՟Բ. 19։ Երեմ. ՟Զ. 29։ Ես. ՟Ծ՟Դ. 16։)
Որպէս դարբնական փքովք զկայծակունս արծարծանելով։ Փուք դարբնի լցեալ է, եւ ունայն. (Շ. թղթ.։ Եփր. ապաշխ.։)
Որպէս հողմ մտեալ ի փուքսն՝ եռացուցանէ զբովս. (Գէ. ես.։)
ՓՈՒՔ. Տիկ փչողական. ἁσκός, ἁσκόδιος uter (utris);
utriculus.
Ուստի՞ իմացար զփուքսն օդընկալս կազմեալ, եւ զմղեալ օդն մատամբք ի նուագս յօրինել։ Երկուց փքոցն (յն. տկացն) եւ այլն. (Սեբեր. ՟Է։)
ՓՈՒՔ. θυλάκιον folliculus, vagina seminis. Պարկ կամ քսակ արմտեաց.
Զընդոց փուքն յստակել. (Բժշկարան.։)