s.

violation d'un vœu, d'une convention, infraction aux traités, perfidie.

s.

ἁσυνθεσία, τὸ ἁσύνθετον praevaricatio. Անցանելն զուխտիւ. պատուիրանազանցութիւն.

Արդարացոյց զանձն իւր ապստամբութիւնն իսրայէլի առ ուխտազանցութեամբնն յուդայ. (Երեմ. ՟Գ. 11։)

Ես եւ արդարութիւն ուխտապահութեանն ի միասին կռուեմք, եւ դու եւ ուխտազանցութեանն ստութիւն ի միասին էք. (Փարպ.։)

Գովեցաւ անառակ որդին առ անդարձիս ուխտազանցութիւն։ Բազմօրինակ ուխտազանցութիւնս. (Նար. ՟Զ. ՟Ձ՟Գ։)

Attention, les formes qui figurent dans les tableaux ci-dessous peuvent ne pas être attestées dans les textes classiques. Les formes hypothétiques seront bientôt signalées comme telles.
Singulier Pluriel
nominatif ուխտազանցութիւն ուխտազանցութիւնք
accusatif ուխտազանցութիւն ուխտազանցութիւնս
génitif ուխտազանցութեան ուխտազանցութեանց
locatif ուխտազանցութեան ուխտազանցութիւնս
datif ուխտազանցութեան ուխտազանցութեանց
ablatif ուխտազանցութենէ ուխտազանցութեանց
instrumental ուխտազանցութեամբ ուխտազանցութեամբք