to dissipate, to consume, to use up, to lavish, to scatter, to dilapidate, to fritter away, to waste, to run through, to exhaust;
— զինչս, to waste one's substance or goods, to squander away one's fortune.
διασκορπίζω, διαχωρίζω dispergo, disgrego δαπανάω impendo, consumo καταναλίσκω dissolvo, absumo. (արմատն է Վատ, եւ Վատին, որպէս վայրավատին). Չարաչար ուտելով կամ ցնդելով ծախել. ցրել՝ ցրուել. հաշել մաշել. կարճել ի միջոյ. սպառել. ճարակ տալ. ուտելով ցրուելով փճացնել, մսխել, տարտղնել.
Վատնեաց զինչս իւր, զի կեայր անառակութեամբ։ Որպէս թէ վատնիցէ զինչս նորա. (Ղկ. ՟Ժ՟Ե. 13։ ՟Ժ՟Զ. 1։)
Մէգ եւ մառախուղ ի մէջ խաշանաց իւրոց վատնելոց. (Եզեկ. ՟Լ՟Դ. 12։)
Ոչ առ առատութեան տայ, այլ առ երկիւղ վատնէ (զգանձս). (Խոր. ՟Բ. 42։)
Որ զկեանս զայս վատնեսցէ ի նանիր։ Բոց նիւթոյ է ծնունդ, եւ վատնէ զնիւթն։ Ցեցոցն ծախք, եւ ժամանակի՝ որ զամենայն վատնէ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 30։ Ածաբ. առ որս. ՟Ժ՟Դ. եւ Ածաբ. աղք.։)
Տեսանես զձիս՝ յիւրեանց ի դիմելոյն եւ զսրտմտութիւն բռնութեամբ վատնեալ. (Բրս. յուդիտ.։)
Հրամայեմ զձեզ շանց արկանել, զի վատնեսցեն զմարմինս ձեր։ Զբնակիչսն կամէր սրով վատնել. (Ճ. ՟Բ.։)
Սրով զնոսա առ հասարակ վատնէին. (Յհ. կթ.։)
Ի մէջ հեթանոսաց, ուր վատնեցի զնոսա։ Զմիայնակեացս փախուսցէ, եւ զշինականսն վատնեսցէ ... Ցրուեալք վատնիցին յօտարութիւն։ Դաշտացն եւ ճանապարհացն դիաթաւալ կացուցանէին, եւ չարախտաւոր վատնէին. (Մծբ. ՟Ժ՟Դ։ Եղիշ. ՟Բ. ՟Գ։ Ագաթ.։)
Զիա՞րդ վատնին եւ այլագունին դէմք նոցա։ Յամենայն իրաց վատնի, յամենայն կրից տառապի. (Մանդ. ՟Ի՟Դ։ Լմբ. սղ.։)