cf. Վատնումն.
ՎԱՏՆՈՒԹԻՒՆ ՎԱՏՆՈՒՄՆ. ἑκβολή jactura. եւ այլն. Վատնիլն, ելն. ծախումն. սպառումն. ցրումն. վնաս. կորուստ.
Զոր օրինակ անդ ընկեցիկ զբեռինսն առնեն, նոյնպէս եւ աստ գրեթէ ամենայն բարութեանցն վատնութիւն լինիցի. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 4։)
Զի թէ եղիցի ծովակուր ընկղման մատնել, եւ թէ ոմանց մարդախոշոշ գաղանացն վատնումն։ Սրոյ վատնումն։ Զաշխարհս հայոց մի՛ տար ի վատնումն. (Պիտ.։ Յհ. կթ.։ Փարպ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վատնութիւն | վատնութիւնք |
| accusatif | վատնութիւն | վատնութիւնս |
| génitif | վատնութեան | վատնութեանց |
| locatif | վատնութեան | վատնութիւնս |
| datif | վատնութեան | վատնութեանց |
| ablatif | վատնութենէ | վատնութեանց |
| instrumental | վատնութեամբ | վատնութեամբք |