Երբ

s.

τὸ πότε quando Անորոշ հարցական մակբայ անուանացեալ. մի ի տասն ստորոգութեանց՝ յայտարար որոշման ժամանակի. կամ ժամանակ.

Յաղագս երբին, եւ ուրին. (Արիստ. ստորոգ.։)

Երբն ժամանակական է. (Բրս. ծն.։)

Զե՛րբն եւ զո՛ւրն. (Վրդն. ծն.։)

Ի վերայ բերէ զյորժամ եղեւն, զե՛րբն ըստ պարագրութեան ոչ մեկնելով եւ որոշելով. (Փիլ. այլաբ.։)

Գեր ի վերոյ քան զե՛րբն են այսոքիկ. (Առ որս. ՟Գ։)

Մի՛ ածեր ինձ օր տարաժամ ի համառօտս երբի. (Նար. ՟Ձ՟Բ։)

adv.

ԵՐԲ. մ. ὄτε, ὄταν quando, quum Իբրեւ. յորժամ. (որ առ մեօք առաւել ռամկօրէն վարի, երբ, եբ, երբոր. նէղաման, հաչան քի ).

Հրեշտակք երբ լսեն զանունն աստուծոյ, ուրախ լինին։ Երիկունն երբ ի մահիճսն ելանես, համարեա՛ թէ ի գերեզման ես իջեալ. (Նեղոս.։)

Կամ πότε, ὄτε aliquando, modo Երբեմն, մերթ, է՛ զի.

Պիւթագորաս յանձն իւր երբ թուփ, երբ ծառ, երբ ձուկն, երբ աղջիկ լինէր. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 19։)

շ.

Կամ որպէս շ. Որովհետեւ, քանզի. քանի որ.

Ընդէ՞ր է ինձ սրբութեան ծարաւել՝ երբ դու ես իմ սրբութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)

Զիա՞րդ կատարեալ լինիմ, երբ չունիմ ինչք. (Բրսղ. մրկ.։)

Ե՞ՐԲ. (մ. հրց). πότε; quando? Յորո՞ւմ ժամանակի. յորո՞մ ժամու արդեօք. յո՞րժամ. ե՞րբ, ո՞ր ատեն.

Ե՞րբ տեսաք զքեզ։ Ե՞րբ եկիր այսր։ Ե՞րբ դարձցիս։ Ես ե՞րբ առնիցեմ ինձ տուն. (Մտթ.։ Յհ.։ Նեեմ. ՟Բ. 6։ Ծն. ՟Լ. 30։)

Նոյն է եւ անորոշ հարցականն.

Զի ո՛չ գիտէք, ե՛րբ ժամանակն իցէ. (Մրկ. ՟Ժ՟Գ. 33։)

ԱՌ Ե՞ՐԲ. Նոյն ընդ վ.

Առ ե՞րբ արարից ... առ վաղիւ. (Ել. ՟Ը. 9։)

ՑԵ՞ՐԲ. cf. մինչեւ ցե՞րբ. ինչուան ե՞րբ, քանի՞ մէկ.

Ցե՞րբ է այդ արքայ, ցե՞րբ ի միտս քո փորձես զմեզ. (՟Գ. Մակ. ՟Ե. 22։)

մջ.

Ե՞ՐԲ ԻՑԷ, ԶԻ. մջ. πότε; quando? Իցէ՞ թէ. երանի՞ թէ. ա՛խ ե՞րբ կըլլայ որ.

Ե՞րբ իցէ, զի մեռցի, եւ կորիցէ անուն նորա. (Սղ. ՟Խ. 6։)

Ե՞րբ իցէ, զի ելից ի թանձրադանդաղ ձանձրալի մարմնոյս։ Ե՞րբ իցէ, զի տեսից զքեղ տէր քրիստոս. եւ այլն. (Եղիշ. ՟Ը։)

Նոյն իմաստ պահի եւ ի մակբայն.

Ասեմ, ե՞րբ իցէ տիւ, ե՞րբ իցէ երեկ. (Յոբ. ՟Է. 4։)

adj.

ԵՐԲ ի. ա. որպես Անժամանակն մտեալ ըստ ժամանակաւ.

Եւ ծոցածին բանին անեղ եղեալ երբին։ Երբին անկէտի կէտ ժամանակեայ (սուրբ կոյս). (Շ. տաղ.։)