subjection, dependence;
vassalage;
submission, obedience, deference, subordination;
devotedness, devotion;
care, attention;
— օրինաց, veneration, respect for the laws.
Որպէս Հնազանդութիւն. հլութիւն. պատրաստականութիւն ի ծառայութիւն.
Հնազանդութիւն, եւ ի հնազանդութենէ հպատակութիւն։ Ի հպատակութեան կացուցանեն զանձինս. (Յճխ. ՟Ժ. եւ ՟Ը։)
Սատանայ թողեալ զաստուծոյ հպատակութիւն՝ սկսաւ անսաստել. (Եզնիկ.։)
Արբանեկութիւն հպատակութեան. (Եղիշ. ՟Ը։)
Ունկնդրութիւն եւ հպատակութիւն որպէս հրեշտակի աստուծոյ զաստուծոյսն խօսողի. (Խոսր.։)
Պատկառանաց եւ հպատակութեան. (Շ. բարձր.։)
ՀՊԱՏԱԿՈՒԹԻՒՆ. որպէս Հպատականք. εὑπρόσεδρον assiduitas, perduratio ἑπιμέλεια procuratio. Հանապազորդութիւն ի սպասու. պաշտօն. ուշադրութիւն եւ խնամարկութիւն.
Վասն պարկեշտութեան եւ հպատակութեան տեառն առանց զբաղանաց. (՟Ա. Կոր. ՟Է. 35։)
Պարտ է ունել հպատակութիւն մարմնոյ եւ հոգւոյ ի քահանայագործելն։ Առանց սպասաւորութեան սարկաւագի, առանց հպատակութեան դպրի։ Հպատակութիւն է օժանդակ լինել՝ պարապելոցն ի գործն աստուծոյ՝ մարմնական պիտոյիցն. (Լմբ. պտրգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հպատակութիւն | հպատակութիւնք |
| accusatif | հպատակութիւն | հպատակութիւնս |
| génitif | հպատակութեան | հպատակութեանց |
| locatif | հպատակութեան | հպատակութիւնս |
| datif | հպատակութեան | հպատակութեանց |
| ablatif | հպատակութենէ | հպատակութեանց |
| instrumental | հպատակութեամբ | հպատակութեամբք |