faith, belief, creed;
trust, confidence;
fidelity, faithfulness, good faith, sincerity;
proof, testimony, evidence;
Creed;
—ք, յոյս եւ սէր, faith, hope and charity;
քրիստոնէական —ք, the Christian religion;
դաւանութիւն —ոյ, profession of faith;
լոյս, ջահն —ոյ, the light of faith;
մասունք, սահմանք —ոց, articles of faith;
կենդանի, անյողդողդ or հաստատուն, գայթ ի գայթի, մեռեալ —ք, lively, resolute, constant or unshaken, tottering or wavering, dead faith;
անխտիր ի —ս, indifferent as to religious matters;
դաւանել զ—ս, to confess the faith;
ունել —ս, to have faith;
չունել ոչ —ս ոչ օրէնս, to regard neither law nor gospel;
գալ, դառնալ ի —ս, to become converted;
ածել, ձգել ի —ս, to convert;
հաստատուն լինել ի —ս, to be true to the faith;
—ս ի ներքս բերել, —ս բերել, to believe, to give credit to;
—ս ընծայել, to believe in, to give faith to;
—ս ունել յոք, to trust, to place faith in, to put trust in;
— տալ միմեանց, to make a contract, to contract an alliance, to enter into an engagement, to bind oneself;
ուրանել զ—ս, to deny or abjure the faith;
յորում ոչ գոյ —, unbelief;
անցանէ ըստ —ս, it is incredible;
—ոյ, worthy of credit;
cf. Թերանամ.
ՀԱՒԱՏ մանաւանդ ՀԱՒԱՏՔ. որ եւ ԱՒԱՏ. πίστις fides. (լծ. հյ. Հաւանութիւն կամ դաւանումն հաստատ. հա, այո՛ յաւէտ. եւ թ. էվլէթ կամ եբր. եհուտ. որ է յուդա, խոստովանութիւն. որպէս լտ. իտ. ֆիտէս, ֆի՛տէ ) Որպէս ներգ. է Ընդունելութիւն ճշմարտութեան հանդերձ աներկբայ վստահութեամբ. յանձնառութիւն ստուգութեան բանից այլոց, առաւլ պատգամացն աստուծոյ. հաւատք տին, իման, իթիգաք եւ որպէս կր. Հաստատութիւն բանին. հաւաստութիւն. հաւատարմութիւն. եւ Վստահութիւն.(լծ. ընդ յն. բի՛սդիս). էմինլիգ, վէֆա.
Ազգ թիւր են, որդիք՝ յորս ոչ գոն հաւատք։ Արդարն իմ ի հաւատոց կեցցէ։ Խօսեցայց զձեզ ինձ հաւատովք։ Իբրեւ զջուր ցուրտ, յորում ոչ գոյ հաւատ։ Պահեցէ՛ք առ մեզ զնոյն հաւատ։ Եւ ոչ յիսրայէլի այսպիսի հաւատս գտի երբէք։ Հաւատք քո կեցուցին զքեզ։ Այր լի հաւատով (կամ հաւատովք)։ Զի՞նչ են հաւատք, եթէ ոչ յուսացելոց իրաց հաստատութիւն։ Ոչ ուրացար զհաւատս իմ.եւ այլն։
Այս է հաւատոյ, զոչ տեսեալն ընդունել. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 41։)
Հաստատուն առ ի յաստուած հաւատ. (Փիլ. իմաստն.։)
ՀԱՒԱՏ. որպէս Հաւաստիք. ապացոյց.
Հաւաստագոյն հաւատ գործեցեալքն մատուցանեն։ Միայն միոյ յիշատակ գործեցեալ ասացից, որ եղիցի եւ այլոցն հաստատուն հաւատ։ Հաստատուն նշանակ առցէ ոք զհաւատ բանիս եւ ի ժամանակէն. (Փիլ.։)
ՀԱՒԱՏ. Ուխտ, դաշն. եւ հանգանակ՝ որ կոչի Դաշն հաւատոյ.
Հաւատ միմեանց տային. այսինքն դաշինս կռէին. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Միաբանզհաւատսն երգեն. այսինքն զհաւատամքն. (Լմբ. պտրգ.։)