to deserve, to render worthy;
to obtain, to procure.
ἁξιόω dignum facio, efficio Արժանաւոր առնել. արժանի կացուցանել. արժանացուցանել.
Իւր հանգստեանն արժանաւորեսցէ զամենեսեան. (Ագաթ.։)
Աղաչէր, զի արժանաւորեսցէ զնոսա ի տուն իւր. (ՃՃ.։)
Արժանաւորեա՛ զմեզ յամենայն ժամ օրհնել։ Արժանաւորեա՛ զմեզ Տէրն եւ այլն. (Ժմ.։)
Արժանաւորեա՛ զննջեցեալսն մեր եւ այլն. (Շար.։)
Եւ ἁξιόω dignum enseo, dignor Արժանաւոր կամ արժան համարել.
Եւ նա ոչ արժանաւորեաց զանձն իւր՝ զխրացս կօշկացն լուծանել. (Ոսկ. յհ. ՟Ա 13։)
Զիա՞րդ զարարիչն գոլ ոչ արժանաւորեսցէ, որոց ոչ հրաժարէ ի նախախնամութենէ։ Ասեն, թէ ոչ արժանաւորեաց՝ փոքունց լինել արարիչ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Եւ ոչ ի վերջին բանս արժանաւորեցաք շարել. (Խոր. ՟Ա 31։)