that deserves, worthy, just, meritorious.
ἅξιος. dignus. Արժանի. որպէս անձն՝ անարատ վարուք, որ ունի արժանիս առաւել վարձուց, պատուոյ, կամ պատժոյ. եւ իր՝ որում անկ է եւ դիպող գովեստ կամ պարսաւ. լայըգլը, էրզանի, լայըգ, միւսթահագգ.
Ինքնին շրջի խնդրել զարժանաւոր իւր. (Իմ. ՟Զ 17։)
Ոչ չարակնեմ ընդ արժանիս. եւ արժանաւոր ո՞ ոք իցէ, բայց եթէ այն՝ որ ինձ եւ իմոյ կամացս հետեւեսցի։ Ի վերայարանց արժանաւորաց եւ սրբոց։ Արժանաւորացն մահ՝ այլոյ կենաց սկիզբն է։ Վասն միոյ արդարոյ եւ արժանաւորի բազում մարդիկ ապրին ազգակցութեամբ. (Փիլ.։)
Տէրն արժանաւորաց իւրոց մերձաւոր է. (Ագաթ.։)
իւրոց արժանաւորացն իմանի. (Եղիշ. ՟Բ։)
Արդարապէս չարիք արժանաւորացն ի վերայ եկեալք. (Բրս. չար.։)
Արժանաւոր փոխանորդ։ Արժանաւորս իւրում առնել մերձաւորութեան. (Պիտ.։)
Եւ ոչ ի ծառայական սպասաւորութեան արժաժանաւոր եմ զանձն կացուցանել. (Կիւրղ. ղկ.։)
Արժանաւորք եղիցուք գոհութեամբ փառաւորել զքեզ։ Որում արժանաւորք եղիցուք հանդիպել ամպովք։ (Պտգ։ Ժմ.։)
Արժանաւորա արարեր զմեզ ժառանդորգ լինել կենացն յաւիտենից. (Շար.։)
Զի՞նչ հոգւոյ արժանաւոր (այսինքն զուգակշիռ արժանեօք) (Բրս. մկրտ.։)
Գովութեան արժանաւոր։ Թշնամանաց արժանաւոր։ Արժանաւորք ի զարմանալ։ Արժանաւոր գտեալ մեծամեծ սքանչելեաց. (Պիտ.։)
Սարսափման լսողաց արժանաւոր. (Խոր. ՟Գ. 16։)
κατήκων, προσήκον. conveniens, congruus եւ այլն. Դիպօղ. դիպան, օրինաւոր. պատշաճաւոր. վայելչական. բարեյարմար. իրաւացի. արդար. կարեւոր. միւնասիպ. ույկուն. ճայիզ. հագգ. եօլլու.
Ի տօնս տարեկանաց եւ յայլ աւուրս արժանաւորս. (՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Բ 11։)
Յարժանաւոր ժամանակի. (Եփր. աւետար.։)
Կարգաւ պատմութեան զհետ անցանելով՝ զարժանաւորսն ասացից. (Փիլ. տեսական.։)
Զայս ամենայն արժանաւոր իրաւամբք եդեալ է մեր յառաջ քան զճառս պատմութեանս. (Եւս. պտմ. ՟Ա 3։)
Արժանաւոր մաքրութիւն. (Անյաղթ բարձր.։)
արժանաւոր փարթասութեամբ վախճանեալ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Յարժանաւոր տեղիսն զնոսա պսակեսցեն. (Յհ. իմ. ատ.։)
Արժանաւոր երկրպագութիւն. (Վեցօր. ՟Զ։)
Արժանաւոր պատիւ, կամ ազատութիւն, պաշտպանութիւն, բարեբանութիւն։ Զարժանաւոր պարտ սիրոյհ հատուցանել։ Դարձուցանել ղարժանաւոր դարձուածս աշխատութեանն։ Ոչ արտաքոյ արժանաւորին է այս բան։ Այլ եւ այլս քան զորժանաւորն դէպ եղեւ կրել վարուց հետեւմունս. (Պիտ.։)
Արժանւոր ըստ քեզ բամբասանս. (Նար. ՟Թ։)
Անեղծից չէր արժանաւոր ամօթ կամ մեկութիւն. (Եփր. ծն.։)
Զորպիսի՛ արժանաւոր գովեստ ընկալցի։ Յետնեալս ի նախադրութեանց արժանաւորաց. (Նար. մծբ. եւ ՟Լ՟Բ։)
ԱՐԺԱՆԱՒՈՐ Է. դիմազ. Արժա՛ն է. իրաւացի է.
Եսիւորդեայ արժանաւոր է առաւել միշտ զհրաշափառագոյն նազաբանութիւն հատուցանել։ Յաղագս որոյ արժանաւոր է միշտ գովաբանել զսոցա անվթար նահատակութիւն. (Պիտ.։)
ἁξίως. digne. Արժանաւորապէս. վայելչապէս.
Խորհել արժանաւոր ըստ բանից ասացելոց. (Իմ. ՟Է 15.)
Յարժանաւոր յառաջելն. (Պիտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արժանաւոր | արժանաւորք |
| accusatif | արժանաւոր | արժանաւորս |
| génitif | արժանաւորի | արժանաւորաց |
| locatif | արժանաւորի | արժանաւորս |
| datif | արժանաւորի | արժանաւորաց |
| ablatif | արժանաւորէ | արժանաւորաց |
| instrumental | արժանաւորաւ | արժանաւորաւք |