hy    |   fr

Ուխտակից

s.

companion in a vow;
ally, confederate.

adj.

συνθέτης, ὀμόσπονδος confoederatus, concors. Դաշնակից. միաբան.

Աղուանից ազատք, որ ուխտակիցք էին հայոց։ Ուխտակիցք՝ արք աստուածասէրք։ Քաջ ուխտակցօքն։ Յիւր ուխտակցացն. (Փարպ.։)