Մարդկաբար

adv.

ἁνθρωπικῶς, ἁνθρωπίνως humano modo, more;
humane, -nitus, -niter. որ եւ ՄԱՐԴԿԱՊԷՍ. Մարդկօրէ. մարդաբար. մարդապէս. իբրեւ զմարդ կամ զմարդիկի. մարդու պէս, մարդկանց պէս.

Մահու սիրելւոյն կրիւք՝ մարդկաբար արտասուէր. (Շ. տաղ.։)

Մարդկաբար խօսել (քրիստոսի), կամ քաղցնուլ, կամ համբերել, կամ բռնադատիլ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 7։ ՃՃ.։ Առ որս. ՟Բ։)

Մարդկաբար փութային։ Մի՛ նոքա մարդկաբար սատակեսցեն զնա։ Մարդկաբար ինչ ձայն հնչիցէ ընդ բերանն. (Մամբր.։ Եղիշ. ՟Գ։ Ոսկ. մտթ.։)

Ամենայնիւ բարգաւաճեցաւ (յակ. մծբ) տիրապէս քան թէ մարդկաբար. այսինքն աստուծով, քան մարդկային կարողութեամբ. (Նար. մծբ.։)

adj.

Կամ որպէս ա. իբր Մարդկային. ἁνθρώπινος humanus.

Ամենայն նորա են՝ ե՛ւ աստուածաբարքն, ե՛ւ մարդկաբարքն. (Պրպմ.։)