adj.

who relates, narrates, speaks of God.

adj.

Որ պատմէ կամ ճառէ զայ, կամ զաստուածութենէ որդւոյ. աստուածաբան.

Աստուածապատում Յովհաննու հնազանդեալ ունկնդիր լերուք, ի սկզբանէ էր բանն. (Կոչ ՟Ժ՟Բ.)

Զոր ասաց իսկ աստուածապատումն, թէ ի սկզբանէ էր բանն. (Ագնթ։)

ԱՍՏՈՒԱԾԱՊԱՏՈՒՄ. Պատմեալ կամ խօսեցեալ յայ.

Որպէս ասէն յաստուածապատում իմաստութեան անդ, թէ զարթիցեն, եւ այլն։ Զաստուածապատում վարդապետութեւիւն միածնին. (Ագաթ.։)

Աստուածապատում սաղմոսերգութիւն Ինւս. (ի Թէոդոր.։)